تأثیر انرژی‌های تجدیدپذیر بر رشد اقتصادی وکیفیت محیط‌زیست در ایران

افزایش انتشار گاز­های گلخانه­ای و لزوم اتخاذ سیاست­های مناسب جهت کاهش آن و همچنین ضرورت دستیابی به رشد اقتصادی بالاتر در کشورهای در حال توسعه­، توجه اکثر کشورها را به سمت انرژی­های تجدید­پذیر سوق داده است. در واقع انرژی­های تجدیدپذیر یک راه‌حل مناسب برای دستیابی به توسعه پایدار تلقی می­شود. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر افزایش مصرف انرژی تجدید­پذیر (RES)، بر تولید ناخالص داخلی (GDP) و انتشار گاز دی‌اکسیدکربن (CO2) می­باشد. بر این اساس با استفاده از داده­های سری زمانی ایران (2012-1980) و بر مبنای ­الگوی خود رگرسیون ساختاری (SVAR) به تحلیل رابطه پویا میان سه متغیر انرژی تجدید­پذیر، رشد اقتصادی و انتشار CO2 پرداخته شده است. نتایج حاکی از آن می­باشد که بروز شوکی مثبت در مصرف انرژی‌ تجدیدپذیر، منجر به افزایش رشد اقتصادی و انتشار CO2 می‌شود، از طرفی تحلیل تجزیه واریانس نیز حاکی از آن است که سهم انرژی تجدید­پذیر در توضیح واریانس خطای پیش‌بینی GDP و CO2 در سطح پایینی قرار دارد. از این رو با توجه به مزیت­های انرژی­های تجدید­پذیر توصیه می‌شود افزایش سهم این نوع انرژی از کل انرژی تولیدی کشور در افق کار سیاستمداران قرارگیرد.